Όταν ο εκ Νορβηγίας ορμώμενος Lindstrom, παρέα με τον κολλητό του, τον Prins Thomas μέσω τόσο της μουσικής τους δημιουργίας, όσο και των επιλογών τους ως djs έβγαλαν ένα μεράκι κι ένα ενδιαφέρον για λησμονημένες και άγνωστες μουσικές από τα τέλη της δεκαετίας του 70 ως και τα 90s ακόμα, δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί την επίδραση που θα ασκούσαν σε μουσικούς και παραγωγούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Βέβαια, πριν από του πρωτοπόρους Νορβηγούς μια εναλλακτική ματιά στην electronica και πιο συγκεκριμένα στα house και disco ιδιώματα προσέφεραν djs όπως ο Harvey και ο Thomas Bullock. Η ξέφρενη ταχύτητα του beat συχνά πέφτει και ο χορός παύει να είναι αυτοσκοπός. Όχι ότι η party διάθεση μειώνεται, αλλά σημαντικό ρόλο επίσης παίζει η αρτίστικη προσέγγιση, ο πειραματισμός, η ψυχεδελική αισθητική
Τέτοιες ιστορίες θα πρέπει να έχει στο νου του και το τρίο των Pacific Horizons όταν δημιουργεί μουσική…
Τέτοιες ιστορίες θα πρέπει να έχει στο νου του και το τρίο των Pacific Horizons όταν δημιουργεί μουσική…
Οι Pacific Horizons μας έρχονται από την Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών και φέτος κυκλοφόρησαν το τρίτο ep τους με τίτλο Beaches Of The Black Sea. Το όνομα που έχει επιλέξει το γκρουπ συνειρμικά φέρνει εικόνες καλοκαιριού και ταξιδιού, ενώ ο τίτλος του ep τους φανερώνει, όχι μόνο χιούμορ, εξαιτίας του λογοπαίγνιου που εμπεριέχει, αλλά και κάτι επίσης ταξιδιάρικο και μαγικό. Τώρα, αν κοιτάξετε το εξώφυλλο, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέροντα: μια επεξεργασμένη φωτογραφία της περίφημης μυστικίστριας Helena Blavatsky παρέα με τους μυστηριώδεις mahatmas, πνευματικούς δασκάλους της Θεοσοφίας, της φιλοσοφίας που η Blavatsky ανέπτυξε.
Το ep αποτελείται από δύο μακροσκελή κομμάτια εξ ολοκλήρου οργανικά. Το πρώτο τιτλοφορείται Beaches Of The Black Sea και μέσα στα δώδεκα περίπου λεπτά που διαρκεί, ο ακροατής βιώνει ένα ενθουσιώδες ταξίδι. Το κομμάτι ξεκινάει με ένα δυναμικό beat και ένα αφαιρετικό μουσικό θέμα, αλλά στη συνέχεια, πότε μέσα από ζεστές κιθάρες αλά David Gilmour, πότε από μυστήρια ambient synths, το βασικό αυτό θέμα αλλάζει μορφή. Οι Pacific Horizons αντλούν από την πιο εκλεκτή dance electronica και την εμπλουτίζουν την με στοιχεία από το progressive και ψυχεδελικό ροκ. Κι εδώ κάπου πιάνουν το νήμα των κυκλοφοριών των Lindstrom και Prins Thomas, αλλά και των επιλογών ενός dj , όπως ο Τhomas Bullock.
Το δεύτερο κομμάτι του ep έχει τίτλο Stealing The Fire From Heaven. Εδώ η ψυχεδελική, φευγάτη ατμόσφαιρα συνεχίζεται, αλλά τα πράγματα είναι κάπως φωτεινότερα. Οι αναφορές που προαναφέραμε δεν λείπουν, ωστόσο η κατεύθυνση είναι σαφώς πιο ηλεκτρονική, όσο και χαλαρωτική. Σαν να ακούς ένα από εκείνα τα κομμάτια που είχε επιλέξει ο Jose Padilla για τις πρώτες συλλογές Cafe Del Mar ή ακόμα και το Flotation των Grid. Δηλαδή, στο Stealing The Fire From Heaven το balearic αναβιώνει με ευρηματικότητα και μαστοριά.
Το μόνο στοιχείο το οποίο, ως ακροατής της συγκεκριμένης δουλειάς, θα ήθελα να υπήρχε είναι η αίσθηση μιας κορύφωσης των συνθέσεων. Αφού οι Pacific Horizons κάνουν αναφορές στο παλιό και καλό prog rock και από τη στιγμή που η διάρκεια των κομματιών είναι μεγάλη, θα μπορούσαν να "κλέψουν" και τη δομή τραγουδιών που στην ουσία τους ταιριάζουν. Σκεφτείτε το φινάλε στο Shine On You Crazy Diamond ή στο In The Court Of The Crimson King. Ίσως να είμαι υποκειμενικός υπέρ το δέον, ίσως πάλι ζητάω πολλά, ειδικά από ένα σχήμα, το οποίο κατά βάση ανήκει στον χώρο της electronica˙αλλά αν δεν έχεις απαιτήσεις από τους δυνατούς παίκτες, τότε από ποιους να έχεις;
Πάντως, οι Pacific Horizons με το Beaches Of The Black Sea ρίχνουν ένα γερό χαρτί στο τρέχον μουσικό σκηνικό. Πέρα από τις κρίσεις και τις αξιολογήσεις προσφέρουν μουσική για να πλάσεις εικόνες: σαν να ταξιδεύεις ο ίδιος στη Μάυρη Θάλασσα, την πραγματική ή κάποια που έχεις πλάσει με τη φαντασία σου, αντικρίζοντας βραχώδή ακρωτήρια και φιλόξενες ακρογιαλιές.
Το μόνο στοιχείο το οποίο, ως ακροατής της συγκεκριμένης δουλειάς, θα ήθελα να υπήρχε είναι η αίσθηση μιας κορύφωσης των συνθέσεων. Αφού οι Pacific Horizons κάνουν αναφορές στο παλιό και καλό prog rock και από τη στιγμή που η διάρκεια των κομματιών είναι μεγάλη, θα μπορούσαν να "κλέψουν" και τη δομή τραγουδιών που στην ουσία τους ταιριάζουν. Σκεφτείτε το φινάλε στο Shine On You Crazy Diamond ή στο In The Court Of The Crimson King. Ίσως να είμαι υποκειμενικός υπέρ το δέον, ίσως πάλι ζητάω πολλά, ειδικά από ένα σχήμα, το οποίο κατά βάση ανήκει στον χώρο της electronica˙αλλά αν δεν έχεις απαιτήσεις από τους δυνατούς παίκτες, τότε από ποιους να έχεις;
Πάντως, οι Pacific Horizons με το Beaches Of The Black Sea ρίχνουν ένα γερό χαρτί στο τρέχον μουσικό σκηνικό. Πέρα από τις κρίσεις και τις αξιολογήσεις προσφέρουν μουσική για να πλάσεις εικόνες: σαν να ταξιδεύεις ο ίδιος στη Μάυρη Θάλασσα, την πραγματική ή κάποια που έχεις πλάσει με τη φαντασία σου, αντικρίζοντας βραχώδή ακρωτήρια και φιλόξενες ακρογιαλιές.
πηγή εικόνας , το blog του καλλιτέχνη Bernard Perroud.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου