28/12/12

10+1 άλμπουμ για το 2012 (μέρος β')




Από τα μέσα της δεκαετίας του 60, που εμφανίστηκε, ως και σήμερα, η ψυχεδέλεια έχει καταφέρει όχι μόνο να επιβιώσει στο μουσικό σκηνικό, αλλά, ειδικά τα τελευταία χρόνια, να κάνει ακόμα ένα πολύ δυνατό comeback. Πότε συνοδευόμενός ποπ μουσικές, πότε ροκ, πότε ηλεκτρονικές, ο ψυχεδελικός ήχος εδώ και σχεδόν πενήντα χρόνια δίνει ισχυρό παρόν. 

Αυτό λοιπόν το πολύχρωμο ψυχεδελικό χρονικό προσπαθεί να αναδείξει και η σειρά  Frkwys της δισκογραφικής Rvng Intl., φέρνοντας στο στούντιο παλιότερους και νεότερους καλλιτέχνες του ψυχεδελικού πειραματισμού. Το ένατο μέρος της σειράς κυκλοφόρησε το 2012 και συγκαταλέγεται σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς για την Εκπομπή που ψάχνει τίτλο. Δύο νέοι μουσικοί και παραγωγοί, ο Sun Araw και ο Ged Gengras ταξίδεψαν ως τη Jamaica για μια συνεργασία με το κλασικό reggae/dub συγκρότημα των Congos. Καρπός της συνεργασίας αυτής, το άλμπουμ Icon Give Thank, στα πλαίσια του οποίου τα αγέραστα θετικά vibes της reggae των Congos μπλέκονται αριστοτεχνικά με τον χαρακτηριστικό κοσμικό ήχο του Sun Araw. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η ταξιδιάρικη αυτή ομάδα δε χάνεται σε δαιδαλώδεις αυτοσχεδιασμούς, ούτε τραβάει τα κομμάτια σε διάρκεια άνευ λόγου. Έτσι, ενώ η ατμόσφαιρα παραμένει στα χαμένα, δεν έχουμε ατέλειωτο ψυχεδελικό τζαμάρισμα, αλλά ένα σύνολο ωραίων τραγουδιών. 




Σε αυτή την ηλιόλουστη παιχνιδιάρικη αντίληψη για τη μουσική, που ανοίγεται σε διαφορετικά είδη, κάτω από την ομπρέλα ενός ήχου φευγάτου και ψυχεδελικού, ως ένα μεγάλο βαθμό αγκαλιάζουν οι Idjut Boys. Οι Conrad McDonnel και ο Dan Tyler μέσα στο 2012, μετά από κοντά μια εικοσαετία στο DJing, την παραγωγή και τη δημιουργία μουσικής, κυκλοφόρησαν το πρώτο full-length τους, με τίτλο Cellar Door. Το Cellar Door είναι ένα άλμπουμ κομμένο και ραμμένο στο μουσικό ύφος που οι Idjut Boys εκπροσωπούν τόσα χρόνια: η disco ξεφορτώνεται τη γραφικότητα με την οποία έχει τόσες δεκαετίες φορτωθεί και μπολιάζεται με στοιχεία funk, jazz, ambient και dub. Έτσι το ντούετο από τη Βρετανία δημιουργεί μουσική που ακούγεται τόσο σε μια ήσυχη μεσογειακή ακρογιαλιά, όσο και στο μεταμεσονύκτιο σετ ενός πολύ εκλεκτικού DJ. Η φωνή της τραγουδίστριας των A Man Called Adam, Sally Rodgers συμπληρώνει με εξαιρετικό τρόπο κάποια από τα κομμάτια του άλμπουμ.





Αλλά, όπως έγραφα και λίγο πριν, οι ψυχεδελικές ατμόσφαιρες έχουν το πλεονέκτημα να τρυπώνουν εκεί που δεν το περιμένεις. Και φαίνεται να έχουν σαγηνεύσει και τον κύριο Arjen Antony Lucassen. Ο Ολλανδός συνθέτης, πολυοργανίστας και παραγωγός έχει γίνει γνωστός από τα φιλόδοξα prog rock/metal project του, όπως οι Ayreon και οι Star One. Μετά λοιπόν από κάμποσα ενδιαφέροντα άλμπουμ, ο Lucassen κυκλοφορεί ένα προσωπικό, με τραγούδια στα οποία, όχι μόνο παίζει τα περισσότερα από τα όργανα, όχι μόνο έχει αναλάβει την παραγωγή, αλλά τραγουδάει κιόλας. Το Lost In The New Real, όπως τιτλοφορείται, αποτελεί ένα concept άλμπουμ, στο οποίο, μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας που σχετίζεται με την τεχνητή νοημοσύνη και εν γένει την τεχνική ζωή, γίνεται το μέσο ώστε ο Lucassen άλλες φορές να σατιρίσει κι άλλες να προβληματιστεί για τη σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία και ύπαρξη. Τον αφηγηματικό ιστό των τραγουδιών ενώνει η απαγγελία του ηθοποιού Rutger Hauer, πρωταγωνιστή του Blade Runner.


pink beatles in a purple zeppelin
  
Τώρα όσο αναφορά το μουσικό κομμάτι, στο Lost In The New Real συναντάμε το γνωστό μουσικό στυλ του Lucassen, το οποίο πλέον δείχνει πως παίζει στα δάχτυλα, τόσο ως μουσικός, όσο και ως παραγωγός. Επιρροές από μπάντες των 60s και των 70s, όπως οι Beatles, οι Pink Floyd, οι Alan Parsons Project, αλλά και οι Deep Purple και οι Led Zeppelin (τραγούδια των οποίων έχει διασκευάσει στο extra cd της κυκλοφορίας) ανανεώνονται καθώς μπαίνουν σε ένα δυναμικό ηχητικό περιβάλλον, που χαρακτηρίζεται από έντονη θεατρική ατμόσφαιρα, εξωστρεφή ως και πομπώδη παραγωγή και ένα όμορφο μπλέξιμο αναλογικών και ηλεκτρονικών στοιχείων στην ενορχήστρωση. Η διαφορά του προσωπικού άλμπουμ του Lucassen από τα πολλά project που έχει επιμεληθεί, είναι αφενός ο απόλυτος έλεγχος στο προσωπικό του ύφος, αφετέρου μια αίσθηση ελευθερίας και χαλαρότητας, που προσεγγίζει περισσότερο την ψυχεδελική ποπ των Beatles, παρά το αρκετά σκυθρωπό prog rock των Floyd. 



Θα κλείσουμε τις επιλογές μας από τις καλύτερες δισκογραφικές στιγμές του ’12, με δύο EP, τα οποία ενώ συγγενεύουν τόσο ως προς τη μουσική προσέγγιση και την ατμόσφαιρα, όσο και ως προς το συναίσθημα και τους συμβολισμούς.


Ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, επικεφαλής ενός από τις αγαπημένες μου μπάντες το 2012 επανήλθε με ένα EP. Μιλάω για τον Jimmy Lavalle, τους Album Leaf και για το Forward/Return. Μετά το πραγματικά φιλόδοξο, πολύ δυνατό αλλά και κάπως αδέξιο –η αλήθεια είναι– τελευταίο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ A Chorus Of Storytellers (2010) , οι Album Leaf, με τις συνθέσεις αυτού του EP, συνεχίζουν επάξια την πορεία τους. Το νοσταλγικό στοιχείο του post rock συναντά τη ζεστασιά των μελωδιών του folk και τον ελαφρύ πειραματισμό του idm. Και νομίζω πως στο Forward/Return κρύβεται, αν όχι ένα concept θέμα, μια ψυχολογική ενότητα, ένας συμβολισμός της φυγής και της επιστροφής από το σκοτάδι στο φως. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που το τελευταίο κομμάτι έχει τίτλο Dark Becomes Light.





Κοντινό το συμβολικό και ψυχολογικό υπόβαθρο της πρώτης κυκλοφορίας του τρίο των Marriages, ένα EP με τίτλο Kitsune. Οι Mariages είναι οι Dave Clifford, Greg Burns και Emma Ruth Rundle. Και οι τρεις τους αποτελούν μέλη των Red Sparowes, αλλά στους Marriages βγάζουν μια κάπως διαφορετική πλευρά των μουσικών τους εμπνεύσεων. Φυσικά στη μουσική τους προσέγγιση πρωταγωνιστικό ρόλο έχει το post rock , αλλά στην επιφάνεια έρχονται και άλλα στοιχεία, από το μελαγχολικό shoegaze των My Bloody Valentine και των Slowdive ως τις μισοσκότεινες prog/psych rock αναζητήσεις των Pink Floyd. Κι εδώ έχουμε μια συμβολική πορεία από το σκοτάδι στο φως, αλλά στην περίπτωση των Marriages είναι αρκετά πιο στοιχειωμένη. Πως θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, όταν στο τελευταίο κομμάτι του Kitsune, η Emma Ruth Rundle σχεδόν ψιθυρίζει "part the darkness in my heart"…





Αυτή η επιστροφή από το σκοτάδι προς το φως ελπίζω να σφραγίσει τη νέα χρόνια, ειδικά από τη στιγμή που και η νέα μουσική μας εμπνέει προς τα εκεί. Γιατί, το νέο έτος σίγουρα μας επιφυλάσσει δυνατές μουσικές, αν και ακόμα καλά-καλά δεν έχουμε εξαντλήσει το 2012… 

πηγή εικόνας

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου